Verandering begint … bij Margriet Algera. Mijn favoriete reisleider. Al een aantal jaar is ze onderweg, op reis naar een toekomstbestendige opsporing. 

In haar reis liep ze afgelopen jaar op tegen een bekend probleem binnen de politie; de in- en vooral uitstroom van hogeropgeleiden. Ter ondersteuning van haar reisverslag en tegelijkertijd als uitgangspunt voor de volgende te voeren dialoog mocht ik het probleem en de oplossingsrichtingen verbeelden.

Je ziet een gebouw. Het oogt gesloten. Je komt er niet zomaar in, helemaal niet als je een grote rugzak met WO of HBO op je rug hebt. Dat past natuurlijk nooit door die voorgevormde deur… Het is een politieorganisatie zoals we hem niet (meer) willen. Binnen zie je een ruimte vol schotten. Elke generatie, elke specialist of deskundige heeft z’n eigen hokje. Er is weinig samenhang, iedereen lijkt vooral zijn eigen ding te doen. 

Maar stel je toch eens voor dat elke generatie het belang van verschil zou zien. En dat ook de leidinggevenden het belang van verschil inzien: Dat de ruwe bolster blanke pit, de empathische contactmaker, de introverte denker en abstracte kunstenaar de krachten zouden (mogen) bundelen. En stel je dan toch eens voor dat diezelfde leidinggevenden een visie had, over de ideale buitenwereld, de ideale politie-organisatie, het ideale team, het ideale functioneren van elk individu. Stel je toch eens voor… 

Dan zou iedereen toch voor altijd willen blijven?!